| Strona główna | Biografia | Dyskografia | Muzyka filmowa | MP3 |
|
|
|
| Strona główna | Biografia | Dyskografia | Muzyka filmowa | MP3 |
|
|
|
|
|
AGUIRREaka: Music from the film "Aguirre"
LP 1975 PDU Pld.SQ 6040, Italy
Personel: Florian Fricke (piano, spinnet), Daniel Fichelscher (E & A guitar, percussion), Djong Yun (vocal). Produced by Popol Vuh for Ohr Musik
On Spalax 14974 and ZYX OHR 70023-2 the tracks are :
**On all these reissues "Vergegenwärtigung" is a compilation of songs "Wo bist Du?", "Auf dem Weg" and "Die Umkehr". It has replaced the original synthesizer track which now can be found only on the first vinyl pressing (see the note below). Spalax 14219 "Aguirre" in fact is IN THE GARDEN OF PHARAO / AGUIRRE with wrong cover. [MGr] On Japan reissues (King K 32 Y 2114 and KICP 2842) the tracks are :
Tracklist of SPV (085-70142) re-edition:
"Vergegenwärtigung" is an odd mix of original recording with "In den Gärten Pharaos" and "Aguirre I" [MGr]. |
Reviews
A German Legend...We thought we'd stock some of these classics If you are looking for something different try one of these albums. You won't be disappointed. Moogs, Mellotrons, guitars etc. Electric and acoustic instuments blended to create this masterpiece....The bands 5th album that was used as the sound track to a film in the mid '70's.
Delerium's Psychedelic Web
New edition of this soundtrack album, replacing the now deleted Spalax 542219. That version only contained the title track to this soundtrack; this version (theoretically complete?) adds the 4 missing tracks from the supposedly newly found master tapes [as detailed in Audion #35, this is still not the original album!]. Plus the same three "bonus" versions of "Spirit Of Peace" to round things out. "From ultra spacy music coming from another worlds, to cosmic krautrock with super acoustic guitars, flutes, delicate rhythms including tabla and more..."
Forced Exposure catalogue
The soundtrack for Herzog's film of the same name, Aguirre harkens to the band's gentler works, even borrowing a track from Einsjager und Siebenjager. At its loudest and most aggressive this disc barely shakes off its soft-pillowed awe and early morning hallucinogenic ease. Brimming with Daniel Fichelscher's pastoral guitar and a brief but welcome contribution from vocalist sublime Djong Yun, this re-issue also contains three never before heard Fricke pieces, "Spirit of Peace" parts 1 through 3; three stunning piano works which roll gently forward, much like the river and lush jungle that surrounds and consumes Herzog's characters in the film. -GW
New Sonic Architecture catalogue
Aguirre featured some of the music from Werner Herzog's film of the same name. Herzog & Fricke were long term friends from Fricke's days as a film reviewer. This release compiled recent alternative studio takes with the original music for the film. The long track, "Vergegenwaertigung" is a solo Fricke electronic number.
Cranium Music catalogue
(...) Aguirre (1975) featured some of the music from Werner Herzog's film of the same name. Herzog and Fricke were long term friends from Fricke's days as a film reviewer. This was a strange release, as it compiled recent alternative studio takes with the original music for the film. The long piece "Vergegenwaertigung" was a solo Fricke electronic number, a throw-back to the first two Popol Vuh albums, probably recorded in late 1972. Also "Aguirre I" was recorded before Fricke discarded the moogs and mellotrons. This was a majestic and floating large scale track. "Morgengruss II", "Agnus Dei" and the guitar part of "Aguirre II" were probably recorded in May 1974 at the sessions for the forthcoming album Einsjäger & Siebenjäger and were fine examples of Fichelscher's brilliant guitar work. The album was originally only released in France and Italy. To add even more to the confusion, the German re-release on Pop-Import 1982 had three later Popol Vuh tracks, "Wo Bist Du, Der Du Uberwunden Hast" and "Auf Dem Weg" from Die Nacht Der Seele: Tantric Songs (1979) and "Die Umkehr" from Brüder Des Schattens - Sohne Des Lichts (1978), replacing "Vergegenwaertigung". This is not mentioned on the cover nor the label. Either it was a mistake or an illegal replacement due to the loss of master tapes. (...)
Cosmic Dreams At Play
Another of peak-period PV, Aguirre has gone through several releases. The one I used to own (Spalax #14219) combined some of the tracks featured here with the full, previous album by the band, In Der Gärten Pharoahs. This improved reissue retains the title track and the "Spirit of Peace" triptych, while adding tracks 2-5. The title track is the ubiquitous soundtrack in Werner Herzog's classic film Aguirre, the Wrath of God, an excellent movie about a doomed party of conquistadors gradually swallowed up by an uncaring jungle. Fricke created here a transcendent masterpiece of ambience; seriously some of the finest mellotron work I have ever heard, and I try to be conscientious about using such exaggerations sparingly. The two alternate versions of "Aguirre" presented here differ only in their choice of codas. The first features a pan pipe ending, I think taken from the movie. The second features a full band conclusion.
"Morgengruss," written by Fichelscher, seems to me a re-recorded version of the piece which originally appeared on the album Einsjäger & Siebenjäger. Similarly, "Agnus Dei" is pretty much a lengthy slice of "Gutes Land," also from Einsjäger & Siebenjäger. It was not re-recorded but openly spliced wholesale, except with a brief, alternate oboe opening. I assume the oboe player was an uncredited Robert Eliscu, as he had played with the band around this time. "Vergegenwartigung" is another high point, a collection of several dreamy musical vignettes. The first is the strongest, recalling the same calming and alternating light-dark atmosphere on Pink Floyd's "A Pillow of Winds." Djong Yun's vocals will fully possess the listener here. The closer, "Spirit of Peace," is solo piano minimalism, broken into three sections. Another top-notch Popol Vuh release, though if it's of concern, be warned that it's definitely on the mellower side of an already mellow band.Joe McGlinchey, Ground and Sky Music Reviews Page
The first time I heard the music of Popol Vuh was over the hallucinogenic opening scene of Werner Herzog's remarkable film "Aguirre, Wrath Of God", a drifting, wispy, repetitive keyboard piece that suggested that the accompanying soundtrack album would be well worth investigation. Hearing more of the German band's work accompanying Herzog's equally fine "Fitzcarraldo" just about had me convinced of their worth, and listening to their music without the distraction of the accompanying visuals suggests those first impressions were entirely correct.
Predominantly instrumental, "Aguirre" shifts imperceptibly between sleepy Mellotron pieces and chiming, cyclical acoustic guitars, with the odd interjection of pan pipe music which, in a modern context, sounds alarmingly like the South American buskers from "The Fast Show"! Restful and soothing without lapsing into the dreaded background muzak trap, and signposting, to a degree, the sort of ambient experimentation Professor Eno would be conducting a few years hence,"Aguirre" easily stands up as an exceptional suite of music in its own right, something very few film soundtracks manage to achieve.
Uncredited review from net
Soundtrack album with extra goodiesMy first encounter with Popol Vuh was through soundtracks for Werner Herzog films, and the sountrack albums remain excellent introductions to the art of this groundbreaking German band. This CD contains material from the movie =Aguirre, der Zorn Gottes= and some additional material that is very welcome indeed. At 55:39 it is one of the longer Popol Vuh releases.
The disk contains the wonderful floating-down-the-Amazon-into-a-world-of-otherworldly-beauty music from the movie, with synthesized voices flowing over a riverbed of electronic keyboard music. It includes the panpipes-solo from the movie in the cut Morgrengruss II, which develops into a cheerful and meditative guitar salutation of a morning garden/the garden of Creation. (Reference Morgengruss I on Einsjager & Siebenjager.)
The cut Agnus Dei is beautifully flavored with the East Indian influences of the time and is emphatically suitable for euphoric meditation.
Also included are three cuts that will turn up from time to time on other releases: Spirit of Peace I, II, and III. These may have been originally released on this CD; portions of these have also been subsequently recorded/released.
The track Vergegenwaertitung is a long (14" plus) cut containing, among other things, the chillingly powerful Die umkehr from the Bruder des Schattens album. Taken as a whole the track is a musical meditation journey into a landscape characterized by its stunning virginal beauty, into which we go as the Lords of this Creation, as Adam and Eve into the Garden.A music fan , September 16, 1998
Gdzieś na styku muzyki filmowej, new age i rocka symfonicznego działa od ponad 20 lat niemiecka formacja POPOL VUH, której przewodzi Florian Fricke, grający głównie, lecz nie tylko, na wszelkiego rodzaju instrumentach klawiszowych.
POPOL VUH nagrywa muzykę medytacyjną, mitologiczno-religijną, przesyconą duchowością, filozofią buddyzmu, budującą nastrój minimalnym nakładem środków. "Aguirre" to jedna z wielu ścieżek dźwiękowych do filmów Wernera Herzoga, jakich w latach 70-tych nagrywał Fricke. Polecam ją tylko najbardziej cierpliwym słuchaczom. Długie (do 20 minut), hipnotyzujące utwory to jeszcze jeden krok w kierunku stworzenia nowej stylistyki - muzyki już nie rockowej, już nie klasycznej, lecz podążającej w zupełnie inne rejony.
Płyta nie do ocenienia, lecz do posłuchania.Bartek BACH Chaciński
tekst ukazał się w fanzinie "OFF", numer 8 / zima 1995PS. Dobrze, że w Polsce pojawiła się firma wydająca licencyjne (dobrze nagrane) kasety z muzyką Popol Vuh, bo jak dotąd oryginalne nagrania Floriana Fricke były u nas bardzo trudne do zdobycia.
Zespół Popol Vuh został założony jeszcze pod koniec lat 60-tych przez Floriana Fricke. Jest uznawany za jednego z pionierów rocka w Niemczech. Zadebiutował w 1971 r. płytą "Affenstunde". Początkowo Florian Fricke zamierzał realizować swój muzyczny (i nie tylko) przekaz za pośrednictwem bardziej technicznego instrumentarium. Pierwsza płyta Popol Vuh była tego dobitnym wyrazem. Jednakże szybko z tego zrezygnował. Instrumenty elektroniczne, brzmiące sztucznie i nienaturalnie, zostały zastąpione przez żywe, pełne wdzięku i polotu. Był to więc krok w dobrym kierunku.
Muzyka Popol Vuh chyba najbardziej kojarzona jest z nurtem New Age. Jej łagodne, naturalne brzmienie stanowi świetny podkład do kontemplacji piękna przyrody, a nawet medytacji. Łączy w sobie pierwiastki folkowe, ale również pełno jest w niej religijnego uniesienia. Pomimo, iż na niektórych płytach materiał zbliżony jest bardziej do stylistyki rocka, słychać bardzo dobrze charakterystyczny styl, jaki Florian Fricke wypracował sobie na przestrzeni lat 70-tych. Na kolejnych płytach towarzyszyli mu różni przyjaciele-muzycy. Jego stałym partnerem, zarazem gitarzystą i perkusistą, był Daniel Fichelscher. Częto również muzyce Popol Vuh towarzyszył żeński wokal Renate Knaup (ex Amon Düül II) oraz Djong Yun.
Popol Vuh zasłynęło również (a może przede wszystkim) na polu muzyki filmowej. W związku z przyjaźnią Floriana Fricke i słynnego niemieckiego reżysera Wernera Herzoga, ten drugi często korzystał z talentu przyjaciela angażując go do tworzenia muzyki do swoich filmów. Tak powstały płyty z muzyką do filmów "Fitzcarraldo", "Cobra Verde", "Herz aus Glas", "Nosferatu" i oczywiście "Aguirre".
Istnieją przynajmniej dwa różne wydawnictwa płyty "Aguirre". Na pierwszej, wydanej w 1976 r. przez Ohr Music załączono dodatkowo oba długie utwory wypełniające płytę studyjną Popol Vuh pt. "In den Gärten Pharaos". Znalazła się na niej także, jako bonus-track, sentymentalna suita "Spirit of Peace", w całości zagrana przez Floriana na fortepianie, w trzech odsłonach. W związku z powyższym oryginalnej muzyki do filmu "Aguirre" było tam zaiste niezbyt wiele. Jednakże na drugim wydawnictwie z 1999 roku (ZYX Music) pojawiły się dodatkowe utwory zastępujące materiał z płyty "W ogrodzie faraona" * .
Płyta rozpoczyna się tematem "tytułowym", pięknym, onirycznym, podniosłym i pełnym metafizycznego niepokoju. Ta muzyka jest motywem przewodnim podróży hiszpańskiego konkwistadora wraz ze świtą w dół nieodgadnionej rzeki południowo amerykańskiego kraju, w poszukiwaniu osławionego Eldorado. To zarazem podróż w podświadomość głównego bohatera. Jego kreacja, oddana przez jednego z najbardziej charyzmatycznych aktorów w historii kinematografii, Klausa Kinski, zapiera dech w piersiach. Tylko szaleniec mógł zagrać szaleńca.
Kolejny utwór na płycie, zatytułowany "Morgengruss II" to krótki temat rockowy, z przepięknymi gitarami, którego autorem jest Fichelscher. Następnie słyszymy kolejną część utworu tytułowego, który tym razem naturalnie przechodzi w gitarowy temat, bardzo charakterystyczny dla stylu Popol Vuh. "Agnus Dei" to również krótki fragment wzbogacony delikatnymi partiami fletu (na początku) i szybko rozwijający się do pełno brzmiącego, podniosłego songu. I znowu słyszymy wspaniałe "dialogi" gitarowe, które zdają się być niekończącą improwizacją. Utwór "Vergegenwärtigung" zapisany został jako jeden track na CD, ale tak naprawdę to trzy różne utwory, które nawet nie są połączone w całość. Pierwszy z nich rozpoczynają miękkie dźwięki fortepianu i gitar akustycznych. Szybko nabiera miarowego tempa, podkreślanego jedynie tamburynem, na tle którego żeński wokal zapytuje "gdzie jesteś?". Wspaniały temat muzyczny nabiera rozmachu, jednocześnie nie dając upustu energii zawartej w tej muzyce. I znowu te gitary. Następnie mamy krótki fragment utrzymany w podobnym tempie i stylistyce, z jak zwykle urzekającą grą gitar, tamburynem i instrumentem charakterystycznym dla muzyki orientalnej w tle (sitarem?). Kolejny utwór to bez wątpienia arcydzieło spod znaku Popol Vuh. Urzekająca, smutna melodia, grana przez głęboko brzmiące gitary akustyczne, wolny rytm podkreślany stonowaną perkusją w wybuchami "czyneli" - prawdziwe piękno. Całość zamyka suita "Spirit of Peace", traktowana jako bonus track również na tej wersji płyty "Aguirre". Niezwykle smutne, melancholijne, grane jakby od niechcenia przez Floriana Fricke fortepianowe dźwięki wolno dryfują do samego końca.Psychonauta
tekst ukazał się w fanzinie "Astral Voyager", numer 3 / grudzień 2001
*) Oryginalne wydanie nie zawierało utworów z płyty "In den Gärten Pharaos" ani suity "Spirit of Peace". Autor ma na myśli najwyraźniej kompilację IN THE GARDEN OF PHARAO / AGUIRRE. [MGr].
Środek tropikalnej dżungli. Nieznośna wilgoć i upał dają się we znaki tym, którzy odważyli się przekroczyć bramy ziemskiego raju, gdzie krzyk egzotycznego ptactwa niesie się na dziesiątki mil w głąb nieprzeniknionej puszczy, a głos ludzki zamiera bez echa. Straszne rzeczy spotykają nieostrożnych owładniętych obsesyjną chęcią podbicia tych dzikich przestrzeni porośniętych gęstymi lasami poprzecinanymi tu i ówdzie szerokimi korytami zdradzieckich rzek i naznaczonymi groźnymi kolumnami wypiętrzonych skał. Wzgórza wystawione za dnia na działanie śmiertelnych promieni umierającego słońca skryły się teraz pod grubym całunem porannej mgły. Przy majestatycznych chóralnych brzmieniach melotronu kroczymy w dół stromego górskiego zbocza wdychając opary wilgotnego powietrza i ocierając krople potu z czoła zmęczoną dłonią. Ostre dźwięki jak zatrute strzały indiańskich wojowników przeszywają bez trudu ciężkie tropikalne powietrze trafiając prosto w serce...
Tak właśnie zaczyna się płyta "Aguirre", dumnie i pięknie, a zarazem tajemniczo i groźnie. Pierwsze dźwięki melotronowego chorału zalewają słuchacza eterycznym brzmieniem przez najbliższe siedem minut ciągle zmieniając natężenie polifonicznych barw i odcieni. Ten długi oniryczny wstęp kończą dźwięki indiańskiej fletni jakby wyrwane prosto z serca dzikiej, peruwiańskiej puszczy. Otwierające płytę elektroniczne chóry powracają w drugiej części utworu "Aguirre II" stanowiąc doskonałą puentę dla akustycznych poczynań Daniela Fichelschera, który to właśnie zajmują najwięcej miejsca na albumie "Aguirre", co po tak mocno przesyconym elektroniką wstępie może nieco irytować. Na szczęście Daniel Fichelscher nie jest pierwszym lepszym grajkiem zdjętym za zakłócanie spokoju ze stanowiska nadwornego muzyka w przejściu podziemnym dworca kolejowego. Jego gra na gitarze wskazuje jednoznacznie, iż mamy do czynienia z artystą o nieprzeciętnej inteligencji muzycznej, który wie co, kiedy i jak zagrać, by się podobało. Bezpośrednie obcowanie z owocami bogatej wyobraźni muzycznego fenomena, jakim bez wątpienia jest ex-gitarzysta Amon Duul II, daje niesamowitą satysfakcję i budzi ogromny szacunek i podziw dla jego niezwykłych umiejętności. Najlepszym tego przykładem jest epizodyczny fragment trzyczęściowej kompozycji o imponująco długim tytule "Vergegenwaertitung", który wyraźnie nawiązuje do bawarskich korzeni zespołu, dzięki czemu muzyka Popol Vuh nabiera pewnego autentyzmu etnicznego, przyprawionego odrobiną rzewnej melancholii rodem z wysp brytyjskich.
Daniel Fichelscher mocno akcentuje swoją obecność również w trzech innych nagraniach na płycie tj. "Morgengruss II", "Agnus Dei" i wspomnianym już "Aguirre II", z których wyróżnia się to pierwsze, opatrzone nazwiskiem muzyka. Sam początek bardzo subtelny i zwiewny oparty na pojedynczych dźwiękach gitary akustycznej przypominających trochę "rzut kamyczkiem do wody" Grega Lake'a (cf. "Take A Pebble" by EL&P). Jednak po chwili pojedyncze dźwięki zmieniają się w bardziej złożone frazy, z których wyłania się typowa dla Popol Vuh melodia, wzmocniona dodatkowo intrygującym zawodzeniem gitary elektrycznej. "Agnus Dei", z kolei, to najłagodniejsza kompozycja w całym tym nieco dziwnym i gatunkowo bardzo zróżnicowanym zestawieniu. Partie oboju i fletu stanowią łagodne preludium do gitarowych improwizacji, które mogłyby trwać bez końca, ukazując olbrzymi potencjał twórczy ówczesnego składu Popol Vuh.
Jednym z elementów tej imponującej siły jest niezwykły śpiew Djong Yun, która pozostawiła po sobie na tej płycie kilka w pośpiechu zaśpiewanych gam. Fragment śpiewany przez Djong Yun na "Aguirre" nieodparcie przywodzi na myśl to, co kilka lat później mogliśmy usłyszeć na płytach irlandzkiej grupy Clannad, czarujące oniryczne wokalizy pod miękkim akustycznym brzmieniem gitar. Na tym jednym miłym akcencie niestety kończy się udział Djong Yun w projekcie "Aguirre". Ponadto, "Aguirre" robi wrażenie nierównej płyty kompilacyjnej, zlepionej z luźnych nie do końca pasujących do siebie kawałków. Tą niezwykłą rozbieżność form muzycznych, od elektronicznych pasaży dźwiękowych poprzez klasyczne "dialogi" gitar aż do pseudo szopenowskich nokturnów fortepianowych, potęguje tylko wrażenie braku spójności tego wydawnictwa *.
Jednakże, "Aguirre" to przede wszystkim muzyka filmowa (vide "Aguirre, der Zorn Gottes" by Werner Herzog) bardzo nastrojowa i adekwatna do tego co można zobaczyć na ekranie. Choć tak naprawdę, obrazowi towarzyszy właściwie tylko jedna kompozycja, która otwiera ścieżkę dźwiękową "Aguirre". I zaledwie jeden raz można usłyszeć ciche szemranie Fichelschera na gitarze akustycznej w momencie gdy naszym oczom ukazuje się ujęcie niespokojnej rzeki. Na największe wyróżnienie zasługuje zamieszczenie na płycie melodii zagranej na fletni indiańskiej, o której już na wstępie wspominałem, a która jest wszechobecna na filmie, a zwłaszcza podczas dokładnego, trwającego całe minuty, kadrowania postaci srogiego konkwistadora hiszpańskiego, Lope de Aguirre. W tej roli wystąpił niezastąpiony Klaus Kinski - najbardziej szalona postać niemieckiego kina.
Podsumowując, "Aguirre" słuchana bez obrazu może rozczarować tych, którzy nie znają dobrze muzyki zespołu Popol Vuh, a zachwycić jedynie największych zwolenników Floriana Fricke i jego zróżnicowanej pod względem formalnym twórczości. Nie należy się jednak bać ewentualnego zawodu, który może nas spotkać w zetknięciu się z tą muzyką gdyż w ten sposób odmawiamy sobie przyjemności poznania czegoś, co - jak filmowe Eldorado - kusi swym niepowtarzalnym bogactwem, a jedyną przeszkodą w osiągnięciu celu może okazać się zbyt wysoka cena produktu. Nie lękajmy się więc tak błahych przeszkód jak bezwzględne prawa rynku muzycznego, które w porównaniu z piętrzącymi się trudnościami przed grupą chciwych Hiszpan w poszukiwaniu mitycznego złota, są niczym szczególnie przejmującym, co najmniej jak gumowe groty indiańskich strzał wypuszczonych przez bawiące się na podwórku dzieci. Nie mogą poważnie zranić a jedynie wyprowadzić na chwilę z równowagi na co najlepszym środkiem uspokajającym niech będzie cała seria dźwięków z opisywanej tu płyty Popol Vuh "Aguirre".
*) Dodatkowo ścieżka dźwiękowa "Aguirre" posiada rozbitą na trzy części kompozycję "Spirit Of Peace". Są to fortepianowe plamy dźwięku rozlane z klasyczną precyzją i ujmujące prostotą brzmienia, które wyraźnie nawiązują do muzyki romantycznej dziewiętnastego wieku takich znamienitych twórców jak W.A. Mozart czy E. Satie.
Tomasz Ostafiński [10.2003]
The album 'Aguirre' is a sort of hodge-podge collection of music showcasing two different Popol Vuh styles. However, in my humble opinion, the track 'Aguirre' is one of the greatest soundtrack pieces of all-time and certainly a true gem of the Krautrock genre. My first exposure to the track was while viewing Werner Herzog's 'Aguirre: The Wrath Of God'. This film opens with the title audio track and an incredible establishing pan shot of a misty mountain. Together, they blend beautifully and create a majestic atmosphere unlike anything else I have ever viewed. The track itself dates back to 1972 during the time when Florian Fricke was still interested in electronic music, in particular moogs and mellotrons. My words can not describe how beautiful this track is and I can only suggest that you take time to track the song down as it appears on a few compilation albums. The rest of the album was recorded sometime in 1974 and these tracks showcase the stylish mid-period Popol Vuh meditative approach dominated by Fichelscher's outstanding guitar work. It is worth mentioning that the Spalax CD release of the album plays a dirty trick on the consumer. Track 5, 'Vergegenwaertitung', was originally an electronic Fricke piece circa 1972. The track found here on the CD, while retaining the same title, is apparently, a pastiche edit of what sounds like three tracks (probably unused tracks from Einsjager) which display the meditative mid-period Vuh approach featuring Djong Yun on vocals. Overall, it is a strong cut, but as a completest, I would much rather have the original electronic track.
Aguirre is an absolute masterpiece in the electronic-space genre and in all kind of meditative, celestial music. None other records in popular music can equalize this classic in term of implication in beauty. The choir played on the Moog we can hear on the title track is incredible. It's definitely transcending music, the ascending music to heaven.
With the next tracks we come back to the unique and special psych-folk compositions which represents the mark of the band. Very floating and dreamy.2003. Philippe / France for Groove Unlimited catalogue
New reissue of this Hertzog-associated soundtrack work. One new bonus track ("Aguire III"), but does not include the other bonus tracks found on the previous Spalax edition (it's only right & natural, confusion has reigned over the PV soundtrack releases forever). Either way, this is a great PV release and you might as well buy it again.
"Originally released 1974. Recorded at Bavaria Tonstudio, Munich. From ultra spacy music coming from another worlds, to cosmic krautrock with super acoustic guitars, flutes, delicate rhythms including tabla and more..." Featuring the trio of: Florian Fricke (piano), Daniel Fichelscher (guitar, percussion), Djong Yun (vocals). Tracklisting: 'Aguirre I (L'acrime di rei), 'Morgengruss II', 'Aguire II', 'Agnus Dei', 'Vergegenwärtigung', bonus track: 'Aguire III'.Forced Exposure Reviews Page
