side a:
1. My Sunday Feeling
2. Some Day The Sun Won't
Shine For You
3. Beggar's Farm
4. Move On Alone
5. Serenade To A Cuckoo
side b:
1. Dharma For One
2. It's Breaking Me Up
3. Cat's Squirrel
4. A Song For Jeffrey
5. Round
|
PRZEKŁADY
Wprowadzenie do "This Was".
Wyobraźcie sobie tylko: jednemu z wielu brytyjskich zespołów bluesowych późnych lat sześćdziesiątych dano szansę, po intensywnych występach objazdowych pod różnymi nazwami, w różnych składach, zarejestrowania ich pierwszego albumu długogrającego, i zespół ten miał tupet zatytułować go "To już było" (This Was). Tak właśnie postąpił Jethro Tull w sierpniu 1968 roku i patrząc z dzisiejszej perspektywy na tamto wydarzenie, można powiedzić, że stał się on sygnałem rozpoczynającym jedną z najbardziej niezwykłych karier jednego z najbardziej niezwykłych zespołów w historii rocka.
Ponieważ Jethro Tull narodził się na fali boomu bluesowego, która dała takie wspaniałe zespoły jak: Fleetwood Mac, John Mayall's Bluesbreakers, Cream, Chicken Shack, Led Zeppelin, Ten Years After, Colosseum i in., nie powinien nikogo dziwić fakt, że ich pierwszy album skłaniał się silnie ku bluesowi, z wyraźnie obecnymi wpływami jazzowymi.
Pomimo tego, że muzyka jest względnie prosta w porównaniu z późniejszymi albumami (ponieważ ściśle trzymała się idiomu bluesowego), że ubóstwo samego nagrywania (uzależnione od stanu analogowych technik rejestracji dźwięku tamtej doby - wszystkie piosenki zastały zarejestrowane na 4-śladzie) - tak jak i muzyka - noszą zniamiona amatorszczyzny, album ten ma w sobie jakiś czar, który czyni z niego cenny nabytek w zbiorach każdego z fanów Tulla. To samo dotyczy słów, które są głównie o miłości i oczarowują swą prostotą - nie odbiegają one zanadto od pieśni bluesowych autorstwa innych zespołów bluesowych czy rockandrollowych późnych lat sześćdziesiątych. Album ten oddaje bardzo dobrze atmosferę występów Jethro Tull pod koniec 1968 i na początku 1969 roku. Wydano go w Europie w październiku 1968 roku po trzy miesiące trwających, obfitujących w liczne przerwy (spowodowane napiętym programem koncertowym), sesjach nagraniowych i od razu sprzedawał się dobrze.
Kolejną istotną cechą tego albumu, która sprawia, że jest taki interesujący, jest rywalizacja pomiędzy Ianem Andersonem i Mickiem Abrahamsem. Odnosi się wrażenie, że ma tu miejsce bezustanny pojedynek pomiędzy fletem a gitarą o partię wiodącą. Flet w ogóle stanowił wtedy novum na polu rocka, w miejscu w którym gitarę, od początku istnienia bluesa, country & western i rock'n'rolla, traktowano jak "prima donnę". Ta rywalizacja staje się wyraźna, jeśli porównamy opracowaną przez Iana "Serenade To A Cuckoo" autorstwa Rolanda Kirka z blues-rockowym opracowaniem przez Micka tradycyjnej "Cat's Squirrel". Jednym z najlepszych utworów, pod względem muzycznym najbardziej interesującym, na tym albumie, gdzie ten pojedynek jest obecny w sposób oczywisty, jest "Beggar's Farm". Dosta zespół bluesowy o nazwie Blodwyn Pig, do tej pory zresztą dający sporadyczne występy. W kontekście całej historii zespołu, Jethro Tull od tej chwili zaczęło się przeistaczać coraz bardziej w osobisty zespół Iana.
Pomimo, że album jest właściwie bluesowy, to oferuje on dziesięć zróżnicowanych i bardzo interesujących piosenek. Dają nam one wgląd w ewolucję czegoś co później będzie rozpoznawane jako "muzyka Tulla", lub, wyrażając to w słowach tamtej doby, "brzmieniem Tulla". Tak muzyka, jak i słowa ulegać będą od tej pory dramatycznym zmianom, pod względem ich oryginalności, złożoności, obrazowości oraz kreatywności. "Tak właśnie graliśmy wtedy, ale wszystko się zmienia, prawda?" mówi notatka umieszczona na okładce płyty "This Was". Rzeczywiście zmienili się i nadal zmieniają.
Jan Voorbij (tłum. Maciej Rolski)
My Sunday Feeling
My Sunday feeling's coming up over me.
My Sunday feeling's coming up over me.
Now that the night is over, gotta clear my head so I can see.
Till I get it put together that old feeling won't let me be.
Won't somebody tell me where I laid my head last night.
Won't somebody tell me where I laid my head last night.
I really don't remember, but with one more cigarette
I think I might.
Till I get it put together that old feeling can't get me right.
Need some assistance, have you listened what I said.
Need some assistance, have you listened what I said.
I don't feel s good, need someone to help me to my bed.
Till I get it put together, oh that old feeling is in my head.
Till I get it put together, oh that old feeling is in my head.
|
Mój niedzielny nastrój (Anderson)
Znów nachodzi mnie nastrój niedzielny.
Znów nachodzi mnie nastrój niedzielny.
Teraz, kiedy noc mam już za sobą, umysł trzeba mi oczyścić tak bym na oczy przejrzał
Póki znów nie zbiorę tych uczuć dawnych, co żyć mi nie dają.
Może powie mi ktoś gdziem mą głowę nocy zeszłej zostawił.
Może powie mi ktoś gdziem mą głowę nocy zeszłej zostawił.
Doprawdy nie pamiętam, ale jednym papierosem wsparta
ma pamięć, myślę, że wróci.
Póki znów nie zbiorę tych uczuć dawnych, co na nogi mnie stawiają.
Potrzebuję twej pomocy, czy słyszałeś com rzekł.
Potrzebuję twej pomocy, czy słyszałeś com rzekł.
Nietęgo się czuję, niech ktoś z łóżka podnieść mi się pomoże.
Póki znów nie zbiorę tych uczuć dawnych, co w mej głowę siedzą.
Póki znów nie zbiorę tych uczuć dawnych, co w mej głowę siedzą.
|
Some Day The Sun Won't Shine For You
In the morning gonna get my things together, I get up and leave this place.
I don't believe you'll cry, there'll be a smile upon your face.
I didn't think how much you hurt me, that's something I laugh about.
Bring in the good times, baby, and let the bad times out.
That old sun keeps shining, but some day it won't shine for you.
In the morning I'll be leaving, I'll leave your mother too.
|
Pewnego dnia słońce przestanie ci świecić (Anderson)
Rankiem moje rzeczy zbieram, wstaję i wynoszę się stąd.
Myślę, że płakać nie będziesz, wręcz uśmiech na twej twarzy zagości.
Bólu jaki mi zadałaś nie rozpamiętuję wcale, jest w tym coś co śmieszy mnie nawet.
Pamiętaj tylko dobre chwile skarbie, a złych się pozbądź.
Stare słońce świeci nadal, lecz nadejdzie dzień taki, kiedy przestanie ci świecić.
Rankiem cię opuszczę, zostawię też twoją matkę.
|
Beggar's Farm
You're taking chances and your reputation's goin' down.
Going out in the night time, you think you make no sound.
But you don't fool me 'cause I know what you feel.
If you would know all the things I say
someday soon's gonna find your way down on beggar's farm,
way down on beggar's farm,
Pay my money for no returns,
think I need you, gonna find someone.
'Cause you don't fool me 'cause I know what you feel.
When you go out I won't ask you why,
I won't worry when I see you lie, down on beggar's farm,
Your aunt told me goin' to turn away,
won't even listen when you try to say
that you were only foolin' 'round 'cause I know what you feel.
But if you press me, my sweet woman,
I'll wake up early, want you so, visit you, down on beggar's farm.
|
Folwark żebraczy[1] (Abrahams/Anderson)
Chwytasz się okazji byle jakich i podupada reputacja twa.
Wychodzisz nocą, bezszelestnie w pojęciu swoim. ( jak Ci się zdaje)
Mnie nie oszukasz jednak, bo ja wiem co cię gnębi.
Jeśli posłuchasz tego co mówię
Dnia pewnego odnajdziesz własną drogę na folwark żebraczy,
drogę na folwark żebraczy.
Płać rachunki me i nie licz na zwrot,
Myślisz, że cię potrzebuję, a ja jeśli nie ciebie to kogo innego poszukam.
Mnie nie oszukasz jednak, bo ja wiem co cię gnębi.
Jeśli wyjdziesz, ja nie zapytam o powód,
Nie zmartwi mnie nawet widok ciebie leżącej na podłodze folwarku żebraczego,
Ciotka twa każe mi odejść,
nie będę nawet słuchał, gdy będziesz się starać powiedzieć mi,
że igrałaś tylko ze mną, bo ja wiem co cię gnębi.
Lecz jeśli upierać się będziesz nadal, niewiasto moja miła
Wtedy wstanę wcześnie rano i złożę ci wizytę na folwarku żebraczym, czy tego chcesz?
|
Move On Alone
I feel so sad now that she's gone.
I've been lovin' that woman too long.
There's no place to go 'cause my friends have all moved,
got nothing, but sit in the sun.
Get tired of crying, guess I'll move on alone.
My bed is so empty, and my heart is grown cold,
guess I'll just die before I grow old.
Place is untidy, 'cause I ain't done my dirt,
I've just grown tired of thinkin'
Got tired of crying, guess I'll move on alone.
|
Ruszaj sam (Abrahams)
Tak mi smutno teraz, gdy odeszła.
Kochałem tę niewiastę stanowczo za długo.
Nie mam dokąd pójść, bo wszyscy koledzy się przeprowadzili,
nie mam nic, tylko siąść i zapłakać.
Lecz nawet płacz mnie męczy, chyba ruszę teraz sam.
Me łóżko jest takie puste teraz, a serce me wyziębłe,
Chyba zestarzeć się nie zdołam.
Mój pokój wygląda paskudnie, bo go nie sprzątam,
To ciągłe rozmyślanie mnie wykańcza
Lecz nawet płacz mnie męczy, chyba ruszę teraz sam.
|
It's Breaking Me Up
So many long days. In so many ways.
I try to get through to what lies deep inside of you.
Oh, baby. I said, you're breaking me up, woman.
Yeah, you're breaking me down. You're lying in little pieces -
scattered all around.
You're doing your worst to see me get hurt.
You're waiting to see the tears running out of me.
But, oh, baby, I said you're breaking me up, woman.
You're breaking me down. You're lying in little pieces -
scattered all around.
My teares have run dry and you wonder why.
I've found a new woman who don't do the things you can.
Oh, baby, I said you're breaking me up, woman.
You're breaking me down. You're lying in little pieces -
scattered all around.
|
To mnie załamuje (Anderson)
Przez tyle dni długich, na tak wiele sposobów.
Staram się dotrzeć do tego co chowasz głęboko w sobie.
Ech, skarbie. Mówię, że mnie załamujesz kobieto.
Tak jest, załamujesz mnie. Rozsypujesz się na kawałeczki drobne -
wszędzie wokół mnie.
Ze wszystkich swych sił zranić mnie chcesz.
Zobaczyć pragniesz, jak łzy popłyną ze mnie.
Ech, skarbie. Mówię, że mnie załamujesz kobieto.
Tak jest, załamujesz mnie. Rozsypujesz się na kawałeczki drobne -
wszędzie wokół mnie.
Łzy moje wypłakałem już wszystkie, a ty zastanawiasz się dlaczego.
Znalazłem sobie niewiastę nową, co nie robi mi tego co ty.
Ech, skarbie. Mówię, że mnie załamujesz kobieto.
Tak jest, załamujesz mnie. Rozsypujesz się na kawałeczki drobne -
wszędzie wokół mnie.
|
A Song For Jeffrey
Goin' to loose my way tomorrow,
going to give away my car.
I'd take you along with me.
But you would not go so far.
Don't see what I do not want to see.
I won't hear what I don't say.
Won't be what I don't want to be.
I continue in my way.
I've ceased to see where I'm going.
I've ceased to see where I'm going.
I've ceased to see where I'm going.
I don't want to.
Every day I see the mornin' come on in the same old way.
I tell myself tomorrow means that I would not dream today.
|
Piosenka dla Jeffreya[5] (Anderson)
Jutro zgubię drogę,
porzucę swój samochód.
Zabiorę cię ze sobą.
Ale ty nie zajedziesz tak daleko.
Nie dostrzegam czego widzieć nie chcę.
Nie słyszę czego nie wypowiadam.
Nie będę jaki nie chcę być.
swoją drogą pójdę.
Celu mej drogi dostrzegać przestałem.
Celu mej drogi dostrzegać przestałem.
Celu mej drogi dostrzegać przestałem.
Zwyczajnie, nie chcę go widzieć.
Co dzień widzę jak nadchodzi świt zawsze tym samym sposobem starym.
Mówię sobie, że nadejście jutra dzisiejsze marzenia o nim przekreśla.
|
|
Przypisy:
1 Folwark żebraczy
Tytuł: "Folwark żebraczy", stanowi metaforę dla określenia "w rynsztoku". Jest to jedyny na tym albumie utwór, napisany razem przez Andersona i Abrahamsa.
2 Serenada dla kukułki
Utwór ten został napisany przez słynnego flecistę i saksofonistę jazzowego Rolanda Kirka. Ian twierdzi, że był to jeden z pierwszych utworów, jakich nauczył się grać na flecie. Potwierdza on również, że jego styl grania na flecie stanowił stylistyczną pochodną stylu Kirka, n.p. mieszanie wszystkich rodzajów dźwięków wokalnych z grą na flecie oraz "nieczystą" hałaśliwą techniką gry na flecie. 4 lipca 1969 roku Jethro Tull i Roland Kirk występili razem na Newport Jazz Festival na Rhode Island, tam też Kirk podziękował Ianowi za wykonanie "Serenady dla kukułki", ponieważ utwór ten rozsławił jego imię i zaprezentował go nowej publiczności.
Rahsaan Roland Kirk (1936 -1977)
Casswel przypuszcza, że pewne aspekty swojego wizerunku scenicznego Ian również wywiódł od Rolanda Kirka: "Kirka opisał Lipsitz w swej książce p.t. "Time Passages". Lipsitz mówi o niespotykanym stroju scenicznym i zachowaniu Kirka jako o "przewrotnym i niekonwencjonalnym". Zwraca on również uwagę na agresywne poczucie humoru Kirka, cytując jego satyryczne interpretacje hymnów oraz dowcipną grę słów. Lipsitz zwraca uwagę na te cechy charakterystyczne aby przedstawić Kirka jako wykonawcę, który czerpie swoją energię z własnego rozumienia historii. Wyjaśnia on dalej, że Roland Kirk reprezentuje sztukę, którą można interpretować na wielu poziomach - sztukę, która ma odniesienia do przeszłości poprzez zawoalowane i zakodowane komunikaty. Komunikaty te przejawiają się w formie ekscentryczności w muzyce jak i samej obecności Rolanda Kirka na scenie. Wszystko to stanowi istotne aspekty, które należy mieć na uwadze, dokonując analizy sztuki Andersona."
Judson C.Caswell (SCC, t. 4, wydanie 32, grudzień 1993) ; adaptation Jan Voorbij - tłum. Maciej Rolski
3 Darma dla jednego
Jest to utwór instrumentalny utrzymany rzekomo we "wschodnim" klimacie, na którym znajdujemy solo perkusyjne Clive'a Bunkera. Sam tytuł jest czymś w rodzaju drwiny z hippisowsko-wschodniej pseudofilozofii, już w tamtych czasach wygasającej. Do całości zjawisk osnutych wokół guru Maharashiego, Beatlesów, przejścia na wyższy poziom świadomości (t.zn. narkotyków), jakie nastąpiły po kulturze psychodelicznej w połowie lat 60-tych, Anderson miał stosunek negatywny. Myśląc o nich, mógłby je pewnie określić terminem Darmy rozpuszczalnej. Darma, w rozumieniu buddyjskim, oznacza podróż do stanu oświecenia (nirwany). W Anglii w starych herbaciarniach lub kawiarniach prosiło się o herbatę dla jednego, jeśli się było samemu, lub dwu jeśli się było w towarzystwie. Kpina odbywa się tutaj kosztem tych, którzy uważali, że oświecenie i.t.p. jest tak łatwe jak zamówienie sobie filiżanki herbaty. Wyobraźcie sobie historyjkę z Monty Pythona: starsza pani wchodzi do herbaciarni, patrzy na menu zapisane na tablicy: "Darma: ścieżka oświecenia. O! To brzmi ciekawie, chyba powinnam spróbować - kochaniutka poproszę Darmę dla jednego. Do tego jeden eklerek". Jest to również drwina z Clive'a Bunkera (naprawdę!): Clive był w siódmym niebie, gdy grał utwór napisany specjalnie po to, aby na moment mógł zająć centralne miejsce na scenie. Parę lat później Anderson napisał słowa do tej piosenki, która okazała się mówić o potrzebie troski o innych a nie o egoizmie. Wykonanie na żywo tego utworu zostało zarejestrowane w 1970 w Nowym Jorku i wydane na albumie "Living In The Past".
Matthew Korn (tłum. Maciej Rolski)
4 Kocia wiewiórka
Ten instrumentalny blues został pierwotnie stworzony i opracowany jako utwór wokalny przez amerykańskiego śpiewaka bluesowego Charlesa Isaiaha Rossa (1925-1993). Zarejestrował go on w 1953 roku pod tytułem "Mississippi Blues", a później jeszcze raz w 1956 roku, gdzie otrzymał zmieniony tytuł "Cat Squirrel". Został on przerobiony przez Erica Claptona i nagrany na albumie "Fresh Cream" (1966) by wreszcie ulec kolejnej przeróbce w rękach Micka Abrahamsa dla potrzeb płyty "This Was".
Jan Voorbij (źródło: "Flying Colours: The Jethro Tull Reference Manual", Greg Russo, Crossfire Publications, 1999) - tłum. Maciej Rolski.
5 Pieśń dla Jeffreya
Utwór ten jest dedykowany przyjacielowi z Blackpool - skąd zespół pochodził - Jeffreya Hammonda, jak to niejednokrotnie Ian przypominał na scenie. Hammond grał na gitarze basowej w dwu zespołach z Blackpool: The Blades oraz The John Evan Band w latach 1963 do 1967 (z Johnem Evansem, Ianem Andersonem oraz Barrie Barlowem!) i miał później dołączyć do składu Jethro Tull jako ich gitarzysta basowy po odejściu ze składu zespołu Glena Cornicka. W formie nagraniowej, po raz pierwszy "zabrzmiał" Hammond na płycie Aqualung w 1971 roku. Wraz z "Dla Johna Gee" (piosenki, której nie udało się umieścić na tym albumie), był to drugi utwór umieszczony na ich pierwszym singlu wydanym pod znakiem wytwórni Island, zapowiadającym album "This Was".
Jan Voorbij (tłum. Maciej Rolski)
|
|
|
