• Strona główna
• News
• Dyskografia
• Biografia
• Relacje z koncertów
• Teksty
• Przekłady
• Indeks utworów
• MP3
• Indeks muzyków
• Wywiady
• Cytaty
• Plebiscyt
• Linki
• O stronie

Thick As A Brick

Really don't mind if you sit this one out.
 
My words but a whisper -- your deafness a SHOUT.
I may make you feel but I can't make you think.
Your sperm's in the gutter -- your love's in the sink.
So you ride yourselves over the fields and
you make all your animal deals and
your wise men don't know how it feels to be thick as a brick.
And the sand-castle virtues are all swept away in
the tidal destruction
the moral melee.
The elastic retreat rings the close of play as the last wave uncovers
the newfangled way.
But your new shoes are worn at the heels and
your suntan does rapidly peel and
your wise men don't know how it feels to be thick as a brick.
 
And the love that I feel is so far away:
I'm a bad dream that I just had today -- and you
shake your head and
say it's a shame.
 
Spin me back down the years and the days of my youth.
Draw the lace and black curtains and shut out the whole truth.
Spin me down the long ages: let them sing the song.
 
See there!  A son is born -- and we pronounce him fit to fight.
There are black-heads on his shoulders, and he pees himself in the night.
We'll make a man of him
put him to trade
teach him
to play Monopoly and
to sing in the rain.
 
The Poet and the painter casting shadows on the water --
as the sun plays on the infantry returning from the sea.
The do-er and the thinker: no allowance for the other --
as the failing light illuminates the mercenary's creed.
The home fire burning: the kettle almost boiling --
but the master of the house is far away.
The horses stamping -- their warm breath clouding
in the sharp and frosty morning of the day.
And the poet lifts his pen while the soldier sheaths his sword.
 
And the youngest of the family is moving with authority.
Building castles by the sea, 
he dares the tardy tide to wash them all aside.
 
The cattle quietly grazing at the grass down by the river
where the swelling mountain water moves onward to the sea:
the builder of the castles renews the age-old purpose
and contemplates the milking girl whose offer is his need.
The young men of the household have
all gone into service and
are not to be expected for a year.
The innocent young master -- thoughts moving ever faster --
has formed the plan to change the man he seems.
And the poet sheaths his pen while the soldier lifts his sword.
 
And the oldest of the family is moving with authority.
Coming from across the sea, he challenges the son who puts him to the run.
 
What do you do when
the old man's gone -- do you want to be him?  And
your real self sings the song.
Do you want to free him?
No one to help you get up steam --
and the whirlpool turns you `way off-beam.
 
LATER.
I've come down from the upper class to mend your rotten ways.
My father was a man-of-power whom everyone obeyed.
So come on all you criminals!
I've got to put you straight just like I did with my old man --
twenty years too late.
Your bread and water's going cold.
Your hair is too short and neat.
I'll judge you all and make damn sure that no-one judges me.
 
You curl your toes in fun as you smile at everyone -- you meet the stares.
You're unaware that your doings aren't done.
And you laugh most ruthlessly as you tell us what not to be.
But how are we supposed to see where we should run?
I see you shuffle in the courtroom with
your rings upon your fingers and
your downy little sidies and
your silver-buckle shoes.
Playing at the hard case, you follow the example of the comic-paper idol
who lets you bend the rules.
 
So!
Come on ye childhood heroes!
Won't you rise up from the pages of your comic-books
your super crooks
and show us all the way.
Well!  Make your will and testament. Won't you?
Join your local government.
We'll have Superman for president
let Robin save the day.
 
You put your bet on number one and it comes up every time.
The other kids have all backed down and they put you first in line.
And so you finally ask yourself just how big you are --
and take your place in a wiser world of bigger motor cars.
And you wonder who to call on.
 
So!  Where the hell was Biggles when you needed him last Saturday?
And where were all the sportsmen who always pulled you though?
They're all resting down in Cornwall --
writing up their memoirs for a paper-back edition
of the Boy Scout Manual.

LATER.
See there!  A man born -- and we pronounce him fit for peace.
There's a load lifted from his shoulders with the discovery of his disease.
We'll take the child from him
put it to the test
teach it to be a wise man
how to fool the rest.
 
QUOTE
We will be geared to the average rather than the exceptional
God is an overwhelming responsibility
we walked through the maternity ward and saw 218 babies wearing nylons
cats are on the upgrade
upgrade?  Hipgrave.  Oh, Mac.
 
LATER
In the clear white circles of morning wonder,
I take my place with the lord of the hills.
And the blue-eyed soldiers stand slightly discoloured (in neat little rows)
sporting canvas frills.
With their jock-straps pinching, they slouch to attention,
while queueing for sarnies at the office canteen.
Saying -- how's your granny and
good old Ernie: he coughed up a tenner on a premium bond win.

The legends (worded in the ancient tribal hymn) lie cradled
in the seagull's call.
And all the promises they made are ground beneath the sadist's fall.
The poet and the wise man stand behind the gun,
and signal for the crack of dawn.
Light the sun.
 
Do you believe in the day?  Do you?
Believe in the day!  The Dawn Creation of the Kings has begun.
Soft Venus (lonely maiden) brings the ageless one.
Do you believe in the day?
The fading hero has returned to the night -- and fully pregnant with the day,
wise men endorse the poet's sight.
Do you believe in the day?  Do you?  Believe in the day!
 
Let me tell you the tales of your life of
your love and the cut of the knife
the tireless oppression
the wisdom instilled
the desire to kill or be killed.
Let me sing of the losers who lie in the street as the last bus goes by.
The pavements ar empty: the gutters run red -- while the fool
toasts his god in the sky.

So come all ye young men who are building castles!
Kindly state the time of the year and join your voices in a hellish chorus.
Mark the precise nature of your fear.
Let me help you pick up your dead as the sins of the father are fed
with the blood of the fools and
the thoughts of the wise and
from the pan under your bed.
Let me make you a present of song as
the wise man breaks wind and is gone while
the fool with the hour-glass is cooking his goose and
the nursery rhyme winds along.

So!  Come all ye young men who are building castles!
Kindly state the time of the year and join your voices in a hellish chorus.
Mark the precise nature of your fear.
See!  The summer lightning casts its bolts upon you
and the hour of judgement draweth near.
Would you be
the fool stood in his suit of armour or
the wiser man who rushes clear.
So!  Come on ye childhood heroes!
Won't your rise up from the pages of your comic-books
your super-crooks and
show us all the way.
Well!  Make your will and testament.
Won't you?  Join your local government.
We'll have Superman for president
let Robin save the day.
So!  Where the hell was Biggles when you needed him last Saturday?
And where were all the sportsmen who always pulled you through?
They're all resting down in Cornwall -- writing up their memoirs
for a paper-back edition of the Boy Scout Manual.
 
OF COURSE
So you ride yourselves over the fields and
you make all your animal deals and
your wise men don't know how it feels to be thick as a brick.

Głupi jak cep [1] (Gerald "Mały Milton" Bostock/Anderson)

Nie pogniewam się wcale jeśli ten numer odpuścisz sobie.

Me słowa - choć szept tu wystarczy - przy twej głuchocie wykrzyczę.
Mogę sprawić byś zaczął czuć ale nie mogę cię do myślenia zmusić.
Twa sperma jest w rynsztoku, twa miłość - w zlewozmywaku.
Więc wzbijasz się ponad pola
i zwierzęcym sprawom oddajesz
I twój mędrzec nie wie co się czuje, gdy jest się głupim jak cep.
Piaskowych zamków cnoty zmiata 
konfliktów moralnych 
przypływu fala niszcząca.
Przybój cofa się miękko i oddzwaniają koniec przedstawienia, gdy
nowomodne ścieżki odsłania fala ostatnia.
Ale twe nowe buty mają już ścięte obcasy
a twa opalenizna schodzi szybko
A twój mędrzec nie wie co się czuje, gdy jest się głupim jak cep.

Miłość co ją odczuwam jest tak daleko: [2]
jest złym snem co przyśnił mi się dzisiaj 
-potrząsasz tylko głową 
i mówisz, że to wstyd.

Cofnij mój zegar o lata - do dni młodości mej. 
Pociągnij za sznurek i zasuń czarne kurtyny
i wykrzycz całą prawdę. Cofnij zegar o epoki: niech one wyśpiewają tę pieśń.

Patrz! Narodził się znowu syn - i stwierdzamy, że nadaje się do czasów walki.
Na ramionach ma pryszcze i moczy się nocą.
Zrobimy z niego mężczyznę, 
przyuczymy fachu,
nauczymy 
jak grać w Monopol 
i jak śpiewać gdy pada deszcz.

Poeta z malarzem cienie na wodę rzucają[3]
- gdy słońce igra na hełmach piechoty
wracającej zza morza. Wy - ludzie czynu albo ludzie myślący.
(jedni albo drudzy - bo na najemnika zasady pada światło gasnące).
Domowe ognisko płonie: woda w czajniku wrze niemal -
ale pan domu jest daleko stąd. 
Koń uderza kopytami niecierpliwie -
gorący dech jego kłębi się w poranku ostrym i mroźnym.
I poeta podnosi pióro i żołnierz chowa miecz.

Junior rodu ma teraz władzę.
Budując zamki nad morzem, 
stawia wyzwanie leniwym przypływom, co zmywają je na bok.

Bydło pasie się cicho na nadrzecznych łąkach,
gdzie wezbrane wody górskie spływają ku morzu:
budowniczy zamków wraca im przeznaczenie dawne
i spogląda na dojarkę, której oferta mu wystarcza.
Cała młodzież z gospodarstwa 
poszła do wojska
i nie spodziewamy się jej wcześniej niż za rok.
Niewinny młody panicz - myśli jego tak rozbiegane zawsze -
ma plan jak stać się mężczyzną za którego się ma.
Poeta chowa swe pióro a żołnierz wznosi miecz.

Senior rodu ma teraz władzę.
Wracając zza mórz, wyzwie na pojedynek syna co zmusił go do ucieczki.
 
A co ty zrobisz, gdy staruszka już nie będzie - [4] 
czy zechcesz nim się wtedy stać?
Gdy twe prawdziwe "ja" śpiewa tę pieśń teraz.
Czy kiedyś zechcesz się od niej uwolnić? 
Nikt nie pomoże ci zebrać pary w kotle 
- a wiry strącą z równoważni.

PÓŹNIEJ[5] 
Przyszedłem tu ze sfer wyższych, by naprostować wam drogi wasze spróchniałe.
Mój ojciec był człowiekiem władzy, który miał posłuch u każdego. 
Więc chodźcie wy wszyscy kryminaliści! 
Muszę zadbać o was tak jakem to zrobił z moim staruszkiem - 
o dwadzieścia lat za późno. 
Wasz chlebsczerstwieje i woda wystygnie. 
Wasze włosy będą krótkie i schludne.
Ocenię was wszystkich i, do diaska, zadbam o to by nikt nie ważył się ocenić mnie.

Podwijasz palce u stóp z radości, gdy uśmiechasz się do każdego - napotykasz spojrzenia, 
nie jesteś świadom tego, że twa robota nie skończona jeszcze. 
I śmiejesz się w sposób najbardziej bezlitosny, gdy mówisz nam jak być nie powinno. 
Ale skąd mamy wiedzieć, dokąd iść? 
Widzę jak posuwiście kroczysz po sądowej sali
nosisz na palcach sygnety, 
rzadkie baczki na policzkach
i srebrne sprzączki przy butach. 
Biorąc trudne sprawy podążasz za przykładem idola gazetowych komiksów,
to pozwala ci naginać prawo.

Tak więc!
Chodźcie wy - wszyscy bohaterowie dzieciństwa!
Czemu nie powstaniecie ze stron komiksów? 
Gdzie wasze super-sposoby? 
- pokażcie jak to się robi. 
Dobrze więc! Czemu nie sporządzisz swej ostatniej woli i testamentu?
Zasiądź we władzach lokalnych.
Będziemy mieć za prezesa Supermana 
i na Robin Hooda odpowiedzialność zwalimy.

Obstawiasz numer jeden - on zawsze wygrywa.
Reszta dzieciaków schowała się z tyłu a ciebie wypchnięto do pierwszego szeregu. 
Tak więc w końcu stawiasz sobie pytanie: jak duży już jesteś 
- i zajmujesz swe miejsce w mądrzejszym świecie większych samochodów.
Teraz zastanawiasz się do kogo o radę się zwrócić.

Tak więc. Gdzie, u diabła, był Biggles, gdyś go potrzebował zeszłej soboty?
I gdzie są wszyscy ci sportowcy co zawsze pomagali ci przetrwać?
Wszyscy odpoczywają w Kronwalii
- pisząc swe wspomnienia do "Podręcznika skauta"
jego wydania w miękkiej oprawie.

PÓŹNIEJ[6] 
Patrz! Narodził się mężczyzna - i stwierdzamy, że nadaje się do czasów pokoju.
Z jego ramion odjęto mu brzemię, gdy wykryto u niego chorobę.
Wyjmiemy z niego dziecko, 
przysposobimy do próby,
nauczymy jak być mędrcem 
i z innych robić głupca.
	 
CYTAT[7] 
Nastawiamy się na to by być raczej przeciętnym niż wyjątkowym. 
Bogiem twym jest przygniatająca odpowiedzialność.
Byliśmy na oddziale porodowym i ujrzeliśmy aż 218 panienek w pończochach
Kociakom powodzi się lepiej. 
Powodzi się lepiej?

PÓŹNIEJ[8] 
W jasnych białych kręgach cudu o poranku
znajduję swe miejsce przy panu tych wzgórz.
Niebieskoocy żołnierze wyblakli nieco, stoją
(w zgrabnych szeregach) w płócienne lamówki się strojąc.
W swych obcisłych slipach, szkoda, że nie widzą siebie,
gdy stoją w kolejce po kanapki w kantynie.
Mówią - jak ma się twoja babcia? i - Stary dobry Ernie
dziesiątaka mi wypluł jako wygraną na loterii premiowej.

Legendy (wyrażone w starożytnym hymnie plemiennym)[9] 
w kołysce leżą z mew wołania utkanej.
A wszystkie ich obietnice pod ziemię zapadły się głębiej niż sadysty upadek.
Poeta i mędrzec pod bronią czekają 
na sygnał o świcie 
- światło słoneczne.

Czy uwierzysz, że taki dzień nadejdzie? Czy uwierzysz?
Pewnego dnia uwierzysz! Nadciąga świt dla królów stwarzania.
Zwiewna Wenus (samotna panna) rodzi jednego co starości nie zazna nigdy.
Czy uwierzysz, że taki dzień nadejdzie? 
Zapomniany bohater wrócił nocą - a brzemienni tym dniem 
mędrcy pod poety wizją się podpisują.
Czy wierzysz w ten dzień? Czy wierzysz? Uwierz w ten dzień!

Opowiem ci historię twego życia,[10]
o cięciu i noża pchnięciu, 
ucisku bezustannym,
mądrości wpojonej, 
żądzy zabijania lub bycia zabitym.
Zaśpiewam ci o przegranych co leżą na ulicach, gdy odjeżdża autobus ostatni. 
Puste chodniki i rynsztoki czerwienią spływają - gdy głupiec
wznosi toast za swego boga na niebie.

Tak więc chodźcie wy - wszyscy młodzieńcy co budujecie zamki!
Podajcie z łaski swej datę i do piekielnego chóru dołączcie.
Bądźcie świadomi dokładnej natury waszego strachu.
Pomóżcie mi wydobyć waszych zmarłych,
bo grzechy ojców karmią: krew głupców,
maksymy mędrców 
oraz zawartość naczynia spod łóżka.
Sprezentuję ci piosenkę ponieważ
mędrzec puszcza wiatry i już go tu nie ma,
gdy dla głupca z klepsydrą już jest po ptakach 
i końca nie ma ta rymowanka dziecięca.

Tak więc chodźcie wy - wszyscy młodzieńcy co budujecie zamki!
Podajcie z łaski swej datę i do piekielnego chóru dołączcie.
Bądźcie świadomi dokładnej natury waszego strachu.
Patrz! Letnia błyskawica przecina niebo nad tobą
i godzina sądu się zbliża. 
Czy będziesz jak ten głupiec
co stoi w zbroję odziany, 
czy też będziesz mądrzejszy i zrejterujesz w porę?
Tak więc chodźcie wy - wszyscy bohaterowie dzieciństwa!
Czemu nie powstaniecie ze stron komiksów? Gdzie wasze
super-sposoby? 
- pokażcie jak to się robi. 
Dobrze więc! Czemu nie sporządzisz swej ostatniej woli i testamentu?
Zasiądź we władzach samorządowych.
Będziemy mieć za prezesa Supermana 
i na Robin Hooda odpowiedzialność zwalimy.
A gdzie, u diabła, był Biggles, gdyś go potrzebował zeszłej soboty?
I gdzie są ci wszyscy sportowcy co zawsze pomagali ci przetrwać?
Wszyscy odpoczywają w Kronwalii - pisząc swe wspomnienia 
do "Podręcznika skauta", jego wydania w miękkiej oprawie.

NATURALNIE[11]
Więc wzbijasz się ponad pola 
i zwierzęcym sprawom oddajesz
I twój mędrzec nie wie co się czuje, gdy jest się głupim jak cep.
	

Przypisy:

"Me słowa - choć szept tu wystarczy - przy twej głuchocie wykrzyczę.
Mogę sprawić byś zaczął czuć ale nie mogę cię do myślenia zmusić.
Twa sperma jest w rynsztoku, twa miłość - w zlewozmywaku.
Więc wzbijasz się ponad pola i zwierzęcymi interesami parasz
I twój mędrzec nie wie co się czuje, gdy jest się głupim jak cep."

"Piaskowych zamków cnoty zmiata konfliktów moralnych przypływu fala niszcząca.
Przybój cofa się miękko i oddzwaniają koniec przedstawienia, gdy
nowomodne ścieżki odsłania fala ostatnia.
Ale twe nowe buty mają już ścięte obcasy
a twa opelenizna schodzi szybko
A twój mędrzec nie wie co się czuje, gdy jest się głupim jak cep."

"Miłość co ją odczuwam jest tak daleko: jestem złym snem
co przyśnił mi się dzisiaj - a ty potrząsasz głową i mówisz, że to wstyd."

"Cofnij mój zegar o lata - do dni młodości mej. Pociągnij za sznurek i zasuń czarne kurtyny
i wykrzycz całą prawdę. Cofnij zegar o epoki: niech one wyśpiewają tę pieśń."

"Patrz! Narodził się znowu syn - i stwierdzamy, że nadaje się do czasów walki.
Na ramionach ma pryszcze i moczy się nocą.
Zrobimy z niego mężczyznę, przyuczymy fachu,
nauczymy jak grać w Monopol i jak śpiewać gdy pada deszcz."

"Poeta z malarzem cienie na wodę rzucają
- gdy słońce igra na hełmach piechoty
wracającej zza morza. Wy - ludzie czynu albo ludzie myślący.
(jedni albo drudzy - bo na najemnika zasady pada światło gasnące)."

"Domowe ognisko płonie: woda w czajniku wrze niemal -
ale pan domu jest daleko stąd. Koń uderza kopytami niecierpliwie -
gorący dech jego kłębi się o poranku ostrym i mroźnym.

"I poeta podnosi pióro i żołnierz chowa miecz.
Junior rodu ma teraz władzę.
Budując zamki nad morzem, stawia wyzwanie
leniwym przypływom, co zmywają je na bok."

"Bydło pasie się cicho na nadrzecznych łąkach,
gdzie wezbrane wody górskie spływają ku morzu:
budowniczy zamków wraca im przeznaczenie dawne
i spogląda na dojarkę, której oferta jest tym czego potrzebuje."

"Cała młodzież z gospodarstwa poszła do wojska
i nie spodziewamy się jej wcześniej niż za rok.
Niewinny młody panicz - myśli jego tak rozbiegane zawsze -
ma plan jak stać się mężczyzną za którego się ma."

"I poeta chowa swe pióro a żołnierz wznosi miecz."

"Senior rodu ma teraz władzę.
Wracając zza mórz, wyzwie na pojedynek syna
co zmusił go do ucieczki."

"- gdy słońce igra na hełmach piechoty wracającej zza morza."
"...bo na najemnika zasady pada światło gasnące..."
"...ale pan domu jest daleko stąd...."
"...Wracając zza mórz,...."

W tym wierszu ze sztuki renesansowej, Ian wstawia intermezzo, w którym prosi słuchacza albo widza o to, aby zajął jakieś stanowisko i przyjął swój własny punkt widzenia. Wygląda na to, że Ian pyta nas, teraz kiedy już wysłuchaliśmy całej tej historii do tego miejsca, co byśmy zrobili?

"A co ty zrobisz, gdy staruszka już nie będzie - 
czy zechcesz nim się wtedy stać?
Gdy twe prawdziwe "ja" śpiewa tę pieśń teraz.
Czy kiedyś zechcesz się od niej uwolnić? Nikt nie pomoże
ci zebrać pary w kotle - a wiry strącą z równoważni."

Gdyby właśnie na ciebie przyszła kolej wziąć odpowiedzialność, to czy będziesz polegać na tradycji i powtarzać błędy przeszłości? Czy postarasz się myśleć samodzielnie? Czy też polegać będziesz na innych, którzy pomogą ci myśleć? Jeśli tak, to zostaniesz poddany praniu mózgu wraz z resztą mas (wir, który spycha cię na najniższy poziom moralny) i spadniesz z równoważni. Równoważnia wiąże się z życiem jako aktem chwytania równowagi, jeśli pozwolisz chciwości i pożądaniu by pochłonęły to co w tobie najlepsze, to wtedy stracisz tę równowagę.

Moje adnotacje opierają się na opracowaniu "Thick As A Brick, lyric analysis" autorstwa Paula Tarvydasa (1997).

Program tournee "Thick As A Brick" z gościnnie występującym Tir Na Nog (1972 rok). Dzięki uprzejmości Pete'a McHugh.

⁵ Część 5

"PÓŹNIEJ
Przyszedłem tu ze sfer wyższych,
by naprostować wam drogi wasze spróchniałe.
Mój ojciec był człowiekiem władzy,
który miał posłuch u każdego. Więc chodźcie wy
wszyscy kryminaliści! Muszę zadbać o was tak
jakem to zrobił z moim staruszkiem - 
o dwadzieścia lat za późno. Wasz chleb
sczerstwieje i woda wystygnie. Wasze włosy będą krótkie i schludne.
Ocenię was wszystkich i, do diaska,
zadbam o to by nikt nie ważył się ocenić mnie."

"Podwijasz palce u stóp z radości, gdy
uśmiechasz się do każdego - Napotykasz
spojrzenia, nie jesteś świadom tego, że
twa robota jeszcze nie skończona. I śmiejesz się
w sposób najbardziej bezlitosny, gdy mówisz nam
jak być nie powinno. Ale skąd mamy wiedzieć,
dokąd iść?"

"Widzę jak posuwiście kroczysz po sądowej sali
nosisz na palcach sygnety, rzadkie baczki na policzkach
i srebrne sprzączki przy butach. Biorąc trudne sprawy
podążasz za przykładem idola gazetowych komiksów,
to pozwala ci naginać prawo."

Tak więc
Chodźcie wy - wszyscy bohaterowie dzieciństwa!
Czemu nie powstaniecie ze stron komiksów? Gdzie wasze
super-sposoby? - pokażcie jak to się robi. Dobrze więc!
Czemu nie sporządzisz swej ostatniej woli i testamentu?
Zasiądź we władzach lokalnych.
Będziemy mieć za prezesa Supermana i na Robin Hooda odpowiedzialność zwalimy.

"Obstawiasz numer jeden - on zawsze wygrywa.
Reszta dzieciaków schowała się z tyłu a ciebie wypchnięto
do pierwszego szeregu. Tak więc w końcu stawiasz sobie
pytanie: jak duży już jesteś - i zajmujesz swe miejsce
w mądrzejszym świecie większych samochodów.
Teraz zastanawiasz się do kogo o radę się zwrócić.

Tak więc. Gdzie, u diabła, był Biggles,
gdyś go potrzebował zeszłej soboty?
I gdzie są wszyscy ci sportowcy
co zawsze pomagali ci przetrwać?
Wszyscy odpoczywają w Kronwalii
- pisząc swe wspomnienia do "Podręcznika skauta"
jego wydania w miękkiej oprawie."

PÓŹNIEJ
Patrz! Narodził się mężczyzna - i stwierdzamy, że nadaje się do czasów pokoju.
Z jego ramion odjęto mu brzemię, gdy wykryto u niego chorobę.
Wyjmiemy z niego dziecko, przysposobimy do próby,
nauczymy jak być mędrcem i z innych robić głupca.

"CYTAT
Nastawiamy się na to by być raczej przeciętnym
niż wyjątkowym." 

"Bogiem twym jest przygniatająca odpowiedzialność."

"PÓŹNIEJ
W jasnych białych kręgach cudu o poranku
zajmuję miejsce przy panu tych wzgórz.
Niebieskoocy żołnierze wyblakli nieco, stoją
(w zgrabnych szeregach) w płócienne lamówki się strojąc."

"W swych obcisłych slipach szkoda, że nie widzą siebie,
gdy stoją w kolejce po kanapki w kantynie.
Mówią - jak ma się twoja babcia? i - Stary dobry Ernie
dziesiątaka mi wypluł jako wygraną na loterii premiowej."

"Legendy (wyrażone w starożytnym hymnie plemiennym)
w kołysce leżą z mew wołania utkanej.
A wszystkie ich obietnice pod ziemię zapadły się głębiej niż sadysty upadek."

"Poeta i mędrzec pod bronią czekają na sygnał o świcie - światło słoneczne.
Czy uwierzysz, że taki dzień nadejdzie? Czy uwierzysz?
Pewnego dnia uwierzysz! Nadciąga świt dla królów stworzania.
Zwiewna Wenus (samotna panna) rodzi jednego co starości nie zazna nigdy.
Czy uwierzysz, że taki dzień nadejdzie? Zapomniany bohater wrócił nocą -
a brzemienni tym dniem mędrcy pod poety spojrzeniem się podpisują.
Czy wierzysz w ten dzień? Czy wierzysz?
Uwierz w ten dzień!"

 "Opowiem ci historię twego życia,
o cięciu i noża pchnięciu, ucisku bezustannym,
mądrości wpojonej, żądzy zabijania lub bycia zabitym.
Zaśpiewam ci o przegranych co leżą na ulicach,
gdy odjeżdża autobus ostatni. Puste chodniki
i rynsztoki czerwienią spływają - gdy głupiec
wznosi toast za swego boga na niebie."

"Tak więc chodźcie wy - wszyscy młodzieńcy co budujecie zamki!
Podajcie z łaski swej datę i do piekielnego chóru dołączcie.
Bądźcie świadomi dokładnej natury waszego strachu.
Pomóżcie mi wydobyć waszych zmarłych,
bo grzechy ojców karmią: krew głupców,
maksymy mędrców oraz zawartość naczynia spod łóżka.
Sprezentuję ci piosenkę ponieważ
mędrzec puszcza wiatry i już go tu nie ma,
gdy głupiec z klepsydrą
szyki ci miesza i końca nie ma ta
ta rymowanka dziecięca."

"Patrz! Letnia błyskawica przecina niebo nad tobą
i godzina sądu się zbliża. Czy będziesz jak ten głupiec
co stoi w zbroję odziany, czy też będziesz mądrzejszy i zrejterujesz?"

"Tak więc chodźcie wy - wszyscy bohaterowie dzieciństwa!
Czemu nie powstaniecie ze stron komiksów? Gdzie wasze
super-sposoby? - pokażcie jak to się robi. Dobrze więc!
Czemu nie sporządzisz swej ostatniej woli i testamentu?
Zasiądź we władzach samorządowych.
Będziemy mieć za prezesa Supermana i na Robin Hooda odpowiedzialność zwalimy.
A gdzie, u diabła, był Biggles,
gdyś go potrzebował zeszłej soboty?
I gdzie są ci wszyscy sportowcy
co zawsze pomagali ci przetrwać?
Wszyscy odpoczywają w Kronwalii
- pisząc swe wspomnienia do "Podręcznika skauta"
jego wydania w miękkiej oprawie."

"NATURALNIE
Więc wzbijasz się ponad pola i zwierzęcymi interesami parasz
I twój mędrzec nie wie co się czuje, gdy jest się głupim jak cep."