Gazeta Wyborcza nr 187 z 11.08.2000, str. 2.
Jarocin raz jeszcze
W sobote po kilku latach przerwy rusza na nowo legendarny Jarocin. O wspomnienia zwiazane z festiwalem poprosilismy weteranow tej imprezy
DLA GAZETY
ARTUR SMOŁKO
zastepca sekretarza generalnego Unii Wolnosci
Bylem w Jarocinie trzy razy, po raz pierwszy w roku 1984. Moja ulubiona muzyka byl wtedy cold wave. Do dzis moje dwie ulubione plyty to "Closer” i "Unknown Pleasures” Joy Division. Wtedy w 1984 roku cold wave byl najpopularniejszy wsrod polskich zespolow rockowych - pamietam z Jarocina wielki przeboj grupy Ivo Partizan o doktorze Mengele (Jarocin-Festiwal.com: Ivo Partizan - to byl rok 1985), lubilem tez Variete i Made In Poland. To byly dla mnie bardzo wazne doswiadczenia, okreslilbym dzisiaj siebie jako przedstawiciela pierwszego pokolenia Jarocina i ostatniego pokolenia "Solidarnosci”. Bylem wtedy typowym, zbuntowanym mlodym czlowiekiem w podartych spodniach z brzydkim napisem na tylku. Ten bunt byl jeszcze bardzo naiwny, taki czarno-bialy - uwazalem, ze wszyscy politycy to banda szmat i kazda wladza jest do d... Gdyby ktos mi wtedy powiedzial, ze sam zostane politykiem... (smiech).
WOJCIECH JAGIELSKI
dyrektor programowy Radia Zet, gwiazdor telewizyjny
W Jarocinie najpierw bylem zwyczajnym nowofalowcem, mieszkalem z kolegami w namiocie. Pewnego dnia zglosila sie dziewczyna, pytajac, czy moglaby u nas spac. To byly naprawde piekne wspomnienia. Potem zaczalem wystepowac jako perkusista zespolu Kosmetyki Mrs Pinky - i czulem sie gwiazda, milion razy bardziej niz teraz. Pierwszy raz wystapilismy jako Kontrola W. Nie wierzylismy, ze mozemy sie zakwalifikowac, wiec po wyslaniu kasety rozjechalismy sie na wakacje. Zawiadomienie o dopuszczeniu do festiwalu odebral ojciec naszego gitarzysty, ktory nie mial pojecia, jak nas szukac - kazdy pojechal gdzie indziej. Wpadl na genialny pomysl: zadzwonil do Trojki i poprosil Marka Niedzwieckiego, zeby oglosil przez radio, ze "zespol Kontrola W zakwalifikowal sie do Jarocina i jego czlonkowie proszeni sa o pilny powrot do domu”. Jako uczestnik festiwalu najbardziej zapamietalem wystep Republiki w 1985 roku. Publicznosc przyjela ja wrogo, ale Ciechowski podjal wyzwanie. Rzucali w niego kamieniami, a on tylko powiedzial: "Jesli szukacie szmaty, to przybylem” - i zagral. Bezblednie!
GRZEGORZ CIECHOWSKI
kompozytor, lider zespolu Republika
Koncert Republiki w Jarocinie w 1985 roku? Do dzisiaj wlosy mi sie jeza, kiedy sobie pomysle, co sie moglo wtedy stac. Z dzisiejszej perspektywy troche rozumiem ten gniew. Bycie fanem Republiki w roku 1984 czy 1985 nie bylo proste - to byl stan nieustannej walki z innymi formacjami. Kiedy owczesnie zapuszczalem grzywke, nie przypuszczalem nawet, ze nasladujacy mnie fani kojarzeni beda z tzw. popersami. Na nasz zapowiadany w 1984 r. koncert do Jarocina przyjechalo mnostwo fanow Republiki z grzywkami. Mieli z ich powody mnostwo przykrosci, a w dodatku - koncert nie z naszej winy zostal odwolany. Rok pozniej, gdy w koncu weszlismy na estrade, byli wiec wyjatkowo wsciekli. Nienawidzila nas tez reszta rockowej publicznosci, bo radio prezentowalo upupiony obraz Republiki, nadajac tylko nasze najgrzeczniejsze piosenki. O tym, co naprawde gralismy, mogli zas wiedziec tylko ci, ktorzy chodzili na nasze koncerty. Pierwsza rzecz, jaka uslyszelismy wtedy po wyjsciu na scene, to gigantyczny gwizd. I potem polecial na nas deszcz maslanek i pomidorow. Kiedy sie troche uspokoilo, zapytalem przez mikrofon: "Czy znajdzie sie wsrod was jakas szmata do wytarcia instrumentow?” i po chwili rzeczywiscie ktos we mnie rzucil szmata. Zagralismy koncert z wscieklosci za te niezasluzona krzywde. Chcielismy pokazac, ze nie jestesmy chlopaczkami, ktorych mozna przeploszyc jednym tupnieciem. I wygralismy. Pamietam, ze koncert zakonczylismy "Moja krwia”, ktorej wysluchano w absolutnej ciszy. Potem byly oklaski, spiewy "Sto lat” i prosby o bis, ale ja uznalem, ze ta publicznosc nie zasluguje na bis.
NOT. WO