Już prawie 3 tysiące stron opowieści!

Jerzy Owsiak chwali GTB4 na swoim vlogu, sierpień 2015 (kliknij obrazek).

Skiba chwali i poleca GTB3.

Jerzy Owsiak chwali GTB3 w programie Się Kręci, lipiec 2013 (kliknij obrazek).

Jerzy Owsiak zachwala GTB1 i GTB3 w TVN, 2013.

Cytaty z książki:

Gawliński: - Był taki moment, że przestałem jeździć do Jarocina. To trwało chyba trzy lata, dopiero w 1992 roku byłem z Wilkami i przeżyłem ogromne rozczarowanie. Startowaliśmy już z innej pozycji, więc mogliśmy mieć alkohol w pokojach, nie było takiego Walterowskiego pręgierza. Bawiliśmy się setnie, z załogantami ze starych czasów. W kuluarach było przepięknie, Paweł Kukiz z obnażoną klatą, zabawa na maksa. Natomiast klimat... Przeszedłem się po Jarocinie i zobaczyłem, że to już nie dla mnie Festiwal.

Sygitowicz (Perfect): - W Perfekcie grałem do stanu wojennego. Jedyne, co zapamiętałem z "Jarocina" w 1981 roku, to ten niebywały tłum ludzi. Był to niewątpliwie rockowy zryw całej Polski, co zresztą z roku na rok się rozwijało. Jeśli chodzi o stronę muzyczną, zapamiętałem z "Jarocina" TSA. Bardzo mi się podobali, chociaż grali wówczas tylko we czterech, bez Piekarczyka, instrumentalnie. Później podobali mi się trochę mniej, jakoś Piekarczyk mi nie pasował - chociaż pasował całej Polsce (śmiech). Michał Giercuszkiewicz z Dżemu przypomina mi, jak tylko się spotykamy, że uczestniczyliśmy we wspólnych balangach na "Jarocinie" (śmiech).

Niedźwiecki (Trójka): - Pierwszy Festiwal był w '80 roku, wtedy pracowałem w Łodzi, w łódzkiej rozgłośni Polskiego Radia. A znalazłem się w Jarocinie przez Waltera Chełstowskiego i Jacka Sylwina, którzy wcześniej zatrudnili mnie do prowadzenia Rockowiska w Łodzi. To był mój pierwszy występ na estradzie i ponieważ widzieli, że ja jestem taki raczej "cichy i spokojny, nie wadził nikomu", to pomysł na prowadzenie tego Rockowiska był taki, że ja stałem przy konsolecie i tylko zapowiadałem. Powiedziałem im, że jeśli będę mógł coś takiego robić w Jarocinie, no to chętnie. I tak było.

Anja Orthodox: - Pamiętam, że metrowa decha poleciała na nas. Obserwowałam, jak wirowała w powietrzu i upadła między mną a gitarzystą. Wtedy bardzo się zniechęciłam do takiej publiczności. Sama się wywodziłam ze środowisk alternatywnych, zbuntowanych, niezależnych. Miałam podobne ideały jak oni. I samo to środowisko mnie do siebie zniechęciło. Stwierdziłam wtedy, że chyba zaczniemy grać inną muzykę, bardziej wyrafinowaną, i że nie jesteśmy zainteresowani graniem dla takich ludzi, bo oni na to nie zasługują.

Strona zrobiona przez Jarocin-Festiwal.com.